Interview met onze medewerker Khalil

Khalil groeide op in het Syrische platteland. Een boerderij met grote tuinen, een boomgaard met meer dan 500 olijfbomen, een eigen huis, hogere studies als medisch laborant… het leven in Syrië was meer dan goed. En toen kwam de oorlog. De moeilijke omstandigheden dwongen Khalil om te vertrekken uit zijn land. Via Turkije en Griekenland kwam hij enkele jaren geleden aan in Geraardsbergen. Khalil werkt nu al 1 jaar bij De Kleppe. Zijn artikel 60 sociale tewerkstelling loopt af in mei van dit jaar. Een gesprek met een moedige jongeman.

Hoe ben je in België terecht gekomen?
In 2013 ben ik vertrokken uit Syrië. Ik sloot me aan bij een grote groep mensen die beslisten om op zoek te gaan naar betere leefomstandigheden. We verenigden ons en trokken op pad naar buurland Turkije. In die periode waren Syrische vluchtelingen welkom in Turkije. We konden ons gemakkelijk vestigen in Turkije en daar leven en werken. Ik ben daar een aantal jaar gebleven en heb daar ook mijn vrouw leren kennen.
De omstandigheden in Turkije waren echter allesbehalve ideaal. Ik kon wel werken, maar ik bleef illegaal, zonder papieren, en wat ik verdiende was te weinig om een leven op te bouwen. Mijn vrouw en ik hebben dan beslist om naar Griekenland te gaan. We maakten per boot de oversteek naar Griekenland. Na zes maanden in Griekenland kregen we de mogelijkheid om mee te reizen naar België.

Hoe verloopt de procedure dan in België? Je komt België binnen als vluchteling, en wat gebeurt er dan?
We verbleven een half jaar in het asielcentrum in Kapellen. In die periode werd onze aanvraag als vluchteling onderzocht. Daarna kregen we onze verblijfsvergunning. We mochten dan even in een opvanghuis in Gooik wonen terwijl we met hulp van het OCMW een woning zochten. Die vonden we in Geraardsbergen, en we wonen hier nu al iets meer dan 2 jaar. Via de artikel 60 tewerkstelling kon ik dan ook beginnen werken op De Kleppe.

Ik ben mijn leven helemaal opnieuw moeten beginnen. Opnieuw leren spreken, ander werk, opnieuw studeren,... Ik bouw verder aan mijn nieuwe weg!

Wat doe je juist op De Kleppe?
Ik heb van alles gedaan: alle klusjes, helpen met de dieren, helpen met poetsen,… maar mijn hoofdverantwoordelijkheid is de tuin. De Kleppe heeft een mooie grote tuin die we helemaal toegankelijk gemaakt hebben voor mensen met een beperking. Er is de moestuin, de weides, de stallen van de dieren,… altijd genoeg werk!

Wat vind je het leukste aan je job?
Ik geniet vooral van werken in de groentetuin. Mijn dorp in Syrië had ook een grote tuin en mijn ouders hadden een boerderij. Op een keer stond ik hier op De Kleppe ’s morgens vroeg in de serre de tomatenplantjes water te geven, en die geur bracht me helemaal terug. Ik sloot mijn ogen, ademde de geuren diep in, en het was alsof ik terug in mijn dorp stond. Dat gevoel was zo sterk, het was alsof ik er echt was. Ik heb hier trouwens ook onze manier van zaaien geïntroduceerd: de Everbeekse peterselie wordt nu op dezelfde manier gezaaid als de Syrische, duizenden kilometers verder (lacht).

Een ander land, een heel andere job, andere taal… Dat zijn heel wat aanpassingen.
Ja, dat klopt. Ik zeg vaak “door mijn land te moeten verlaten, ben ik mijn leven helemaal opnieuw moeten beginnen”. En dat begint met opnieuw leren spreken, een nieuwe taal leren. Vanaf we in Geraardsbergen wonen, volg ik Nederlandse les volwassenonderwijs. En het meeste leer je natuurlijk hier, in de omgang met de mensen.

De vluchtelingenproblematiek is heel actueel, en vluchtelingen worden niet door iedereen in België even warm onthaald. Hoe beleef jij dat?
Ik kan iedereen verzekeren: niemand kiest er zo maar voor om zijn land te verlaten, zonder een echte reden. En oorlog is jammer genoeg zo’n echte reden. In Syrië had mijn vader voor mij al een eigen huis gekocht, had ik hogere studies gedaan, had ik plannen om als zelfstandige laborant te beginnen; mijn ouders hadden een grote boerderij, een olijfboomgaard van 500 bomen,… Dat wil je niet achterlaten. Maar ik heb het toch moeten doen. En nu passen we ons aan en leven verder. We zijn dankbaar voor de kansen die we hier kregen, maar we zijn geen profiteurs. Mijn vrouw en ik werken hier nu allebei, we betalen zelf onze huur, we betalen belastingen…

Je tewerkstelling op De Kleppe loopt nu af. Wat brengt de toekomst?
Ik start volgend schooljaar een ICT-opleiding. En met dat diploma richt ik me dan op een nieuwe job. Van medisch laborant over tuinman naar IT-specialist… ik bouw verder aan mijn nieuwe weg!

We wensen je alvast heel veel succes! We vonden het super jou te leren kennen.